Wat mij betreft staan er een prima aantal acts op het affiche die ook van Lowlands 2013 een fantastisch weekend gaan maken. Nog precies één nachtje met één tip van Iris. Laat de voorpret beginnen!
Ze spacen 'm lekker daar Down Under, maar in het rijtje Jagwar Ma, Unknown Mortal Orchestra en Tame Impala weet laatstgenoemde het toch wel het meest bont te maken. Lekker psychedelisch, lekker zweverig, eigenlijk gewoon lekker gek: dat is Tame Impala. Maar met enkel die omschrijving zou je de band teniet doen. De langharige Australiërs combineren gitaren en synthesizers tot een bijna extatische mix en juist in die combinatie laten Kevin Parker en kornuiten horen hoe waanzinnig veelzijdig hun muziek is.
Het, we mogen gerust zeggen uitstekende tweede album Lonerism klinkt op het eerste oor namelijk wel een beetje vaag, dat ontken ik niet. Maar zodra die plaat eenmaal geland is (en neem daar vooral even de tijd voor), wil je plotseling niets anders meer. 'Elephant', 'Apocalypse Dreams', 'Music To Walk Home By': het zijn stuk voor stuk liedjes die zich langzaamaan in je hoofd nestelen en daar eigenhandig een permanent plekje afdwingen.
Dat kan ongetwijfeld goed met een joint en wat paddo's, maar ook zonder is de kans groot dat Tame Impala je een uur lang meeneemt in een wereld waar je je niet bewust bent van de tijd. Wel ja, natuurlijk klinkt dat zweverig. Maar met zulk een nuchtere mentaliteit als Seasick Steve, Tame Impala's voorganger in de Alpha, wordt het ook al snel saai.
Hoogtepunt: Zonder dat je het in de gaten hebt meebrullen met 'Feels Like We Only Go Backwards' en beseffen dat die tekst op dat moment helemaal niet voor jou spreekt, maar toch verder zingen. Vervolgens pure blijdschap in 'Apocalypse Dreams': "This could be the day that we push through / It could be the day that all our dreams come true". Net een sprookje.
Tame Impala - 'Elephant'
