Daar was 'ie dan, na de hoopvolle intentie eindelijk eens wat meer te gaan schrijven: mijn eigen blog en het daartoe behorende goede voornemen om er elke dag iets op te zetten. Iets inhoudelijks. Iets dat wat met me doet. Die blog is er immers niet voor niets.
Gewoon, om mijn eigen creatieve brein, dat helemaal zo creatief nog niet is, uit zijn slaap te ontwaken. In de hoop dat het niet al in een altijddurende slaap terecht is gekomen, laat staan dat het in feite nooit echt aanwezig is geweest.
We zijn nog geen maand verder of er is van dat goede voornemen nog weinig resultaat te bespeuren. Maar ik heb een goede smoes. Ik heb immers vwo-examen gedaan de afgelopen twee weken. Dus begin ik vanaf vandaag gewoon opnieuw. En stel ik dat goede voornemen bij. Elke dag gaat me immers toch niet lukken. Laten we het op drie berichtjes per week houden.
Normaal gesproken zijn goede voornemens voor het begin van het jaar. De vijfde maand van het jaar is ons echter zojuist gepasseerd en ik kom er nu mee aanzetten. Voor mij begint nu namelijk toch wel een beetje een nieuw jaar. Een nieuw jaar dat begint met een hele mooie zomer en tijd in overvloed. Daar moet ik dus wel wat mee doen.
Ik weet wat ik ga doen. Goede boeken lezen, goede muziek luisteren en goede films kijken. Vooral met dat 'goede' ervoor, want dat klinkt zo lekker intellectueel.
Van de andere kant, wanneer is zoiets 'goed' te noemen? Recensenten weten daar natuurlijk alles van. Ikzelf zal ook niet ontkennen dat het me ontzettend leuk lijkt om een mening te scheppen over alles wat met kunst en cultuur te maken heeft. Maar wat geeft iemand het recht om over zoiets te oordelen? Een dosis ervaring, een koffer vol met opgedane kennis? Of is het gewoon een kwestie van smaak? Er zijn immers geen regeltjes met betrekking tot de esthetiek van kunst. Ooit waren er normen, maar door de komst van De Stijl in de beeldende kunst, de dodecafonie van Schönberg in de muziek en Le Sacre Du Printemps van Diaghilev in de dans zijn die normen volledig weggevaagd.
En dat is de reden dat ik al die kunst zo interessant en intrigerend is. Omdat er geen regels aan kunnen worden toegeschreven.
En dat is waarom cultuur me zo boeit. Omdat het constant in beweging is.
Daarom ga ik deze zomer heel erg veel kunst en cultuur opsnuiven. Op festivalweides gevuld met popliefhebbers, in theaters vol hoge piefen en gewoon in mijn eigen woonkamer op de bank.
Maar dit is mijn belangrijkste voornemen - ik ga erover schrijven.
Tot zover deel 1. Ik vrees dat ik hier ooit nog wel eens op terug zal moeten komen.
Hoewel, ik ben al onderweg. Ik zit al op mijn fiets naar de bibliotheek. De nieuwe roman van Arjen Lubach wacht op me. Daarna GTST kijken. Als dat niet intellectueel is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten