Ik open mijn mailbox en lees:
"When the wheels stopped spinning, and the headlights died
it came to us once more so clearly; Life is just a ride"
En dat was nu net even niet het gevoel dat ik had, want ik was ervan overtuigd dat het best heel prima ging, dat rijden. En toevallig had ik er vanmiddag ook bijzonder veel plezier in. 'Jij bestuurt die auto, Iris, niet andersom', had mijn instructeur me aangepraat. Toch kan het ook heel anders, zo blijkt. In de nieuwsbrief van de Haarlemse band Chef'Special wordt gerouwd over het overlijden van hun bandbus, the Mrs., aan wie ook hun debuutalbum (scoren dat ding!) is opgedragen. Ik wist niet dat een busje zo veel kon betekenen voor iemand, of welk ander motorvoertuig dan ook. Ik heb niks met auto's. Niks met motors. Niks met busjes. Niks met scooters. Et cetera. Maar na vanmiddag begrijp ik die treurige afscheidsleuze best een beetje. Een auto is een apparaat en nooit heb ik begrepen hoe iemand van zo'n apparaat kan houden. Ik bedoel, neem maar de gemiddelde man. Er zullen er niet meer dan drie van de tachtig zijn die het niets interesseert, auto's. Na vanmiddag begrijp ik het een heel klein beetje. Of nee, ik denk dat ik het misschien ooit nog wel ga begrijpen. Wellicht ga ik me er ooit nog voor interesseren en er verdomd veel geld aan verspillen. Iris heeft weer zin om de auto in te stappen. Iris wordt nog eens een ware scheurneus..
R.I.P. The Mrs., mijn gedachten gaan uit naar alle nabestaanden ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten