Volendam, my ass?

Gisterenavond keek ik naar 'The American Dream', een reportageserie waarin Nick & Simon de oceaan over steken om met hun muziek een doorbraak te maken bij de Amerikanen. Ik werd er vrolijk van. Ik raakte ontroerd. Nick & Simon wonnen ontzettend veel bewondering en respect bij mij. Waarom? Gewoon, omdat ze zijn gegaan. Omdat ze alles achter zich hebben gelaten en er geen reet om gaven wat men er in Nederland van zou gaan vinden. Want serieus, kan zo'n uitdaging eigenlijk wel mislukken? Ik denk van niet, ik denk dat je al een overwinning op jezelf in de pocket hebt als je überhaupt het besluit neemt gewoon te gaan en je volledig in zo'n avontuur te storten. Een ontmoeting met het beloofde land en het volk dat er leeft, levert sowieso al onvergetelijke herinneringen op, denk ik. Tel daarbij op dat muziek wereldwijd voor verbroedering zorgt, breng dit alles mooi in beeld en je krijgt een serie om je vingers bij af te likken. Die zogenaamde doorbraak is dan al lang niet meer van groot belang, lijkt me.

En dan de 3J's. Vanavond strijden ze voor een finaleplaats op ons favoriete Europese muziekfestival. Maar de aanloop naar deze avond ging ook niet zonder slag of stoot. Jaap, Jan en Jaap zouden er te weinig show van maken, de setting van het optreden zou te sober zijn. 'Je merkt dat men nog steeds de hang heeft naar wat wij drieën de foute songfestivaltraditie noemen. Flikker op allemaal. Mensen die zich aan het oude willen vasthouden, moeten maar ergens anders heen gaan. We gaan in ieder geval geen vinger in ons gat steken voor de show.'
Ik ben geen fan van het Eurovisie Songfestival, maar misschien ga ik vanavond toch maar even kijken. 'Onze' 3J's heel erg hard aanmoedigen. Niet met de illusie dat ze het dan misschien een keer wél redden, vanavond, maar gewoon omdat ik ze stiekem best heel tof vind. En dan weet ik niet eens wat voor muziek ze maken. Daar heb ik nooit de moeite voor genomen, nee, eerlijk is eerlijk. Want de 3J's komen uit Volendam. Volendam klonk voor mij altijd als een begrip dat je zoveel mogelijk wilde vermijden, gewoon omdat je wel betere dingen te doen had, of juist omdat Wilma Nanninga dan niets meer te doen zou hebben.

De heren willen van dat Volendamse imago af, en geef ze eens ongelijk. Beide artiesten hebben al lang bewezen dat ze veel meer in hun mars hebben dan ons kleine Jantje, of welke andere palingsoundzanger dan ook.
Misschien zeg ik het verkeerd. Misschien gaan zij er juist voor zorgen dat dat Volendamse imago er op den duur veel positiever uit komt te zien.

Mijn complimenten heren, nog even en ik ben fan.


Edit: Kom er net achter dat ze 'Je Vecht Nooit Alleen' in het Engels zingen vanavond 'Never Alone'. Dat vind ik dan wel weer heeeeeel erg jammer hè. Waarom? Daarmee verlies je (bijna) al je geloofwaardigheid wat mij betreft. Anyway. Good luck guys, ik duim nog steeds voor jullie.