DeWolff brengt de Effenaar wederom in extase

De sympathieke Limburgers hebben dit keer iets meer tijd nodig om te overweldigen, maar doen dat vervolgens met meer verve dan ooit.

Gezien: DeWolff
Waar? Effenaar, Eindhoven
Wanneer? 3 december 2011

De laatste keer dat de heren van DeWolff in de Effenaar stonden tijdens hun clubtour, speelden ze de grote zaal ook zonder dat kenmerkende Hammondorgel plat. Vanavond laat dat magische instrument zijn koppigheid (gelukkig) achterwege en zijn we wederom getuige van een bezeten Robin Piso, die de Effenaar samen met de broertjes Van de Poel trakteert op dat wat we van ze verwachten: een psychedelisch spektakel waar geen andere Nederlandse band tegenop kan.

 

DeWolff begint een beetje twijfelachtig. Opener Evil and the Midnight Sun, waarvan deze week nog de videoclip werd gereleaset, wordt niet slecht gespeeld, maar klinkt nog weinig overtuigend. Met het daaropvolgende Fishing Night at Noon lijkt het trio ook nog niet echt te kunnen scoren: wellicht is deze oudere song bij de meerderheid van het publiek niet bekend. Bovendien brengt het nummer muzikaal gezien niet wat we van DeWolff gewend zijn, sinds we kennis hebben mogen maken met het tweede album Orchards/Lupine. Hierop hadden de pakkende riffs niet langer de overhand, maar werd er definitief een psychedelisch stempel op de muziek van DeWolff gedrukt. In Fishing Night at Noon hoor je daardoor wel meteen terug wat voor een enorme muzikale ontwikkeling DeWolff in de afgelopen jaren heeft doorgemaakt.

Het ietwat teleurstellende begin van het optreden raakt naarmate de avond vordert meer en meer vergeten. In Diamonds verwisselt Robin Piso halverwege het nummer het Hammondorgel voor een basgitaar en ook dat staat hem goed. Los van het feit dat Pablo zich regelmatig tot het publiek richt tussen de nummers door, is het ook bewonderenswaardig te zien hoe de instrumenten door elk van de bandleden bespeeld worden. Met name Robin Piso geeft het idee dat hij een beest moet temmen dat hij niet onder controle heeft, of hij nou achter die Hammond zit of een bas om zijn nek heeft hangen. Het is ronduit fascinerend om te zien.

Er komen vanavond ook twee nieuwe nummers voorbij. Het eerste slaat aan, het tweede moet overduidelijk zijn weg nog gaan vinden op het podium. Wat opvalt is vooral dat ze meer blues-georiënteerd en minder psychedelisch klinken, als songs die wederom voor een groter publiek bestemd zijn, maar in kwaliteit wel uitstijgen boven datgeen wat we op Strange Fruits & Undiscovered Plants hoorden.

Wat vooral opvalt is dat de band een stuk volwassener geworden is. Waar met name drummer Luka van de Poel zich aanvankelijk nog enigszins terughoudend opstelde, zit er vanavond een waar podiumbeest achter het drumstel. Wederom blijkt dat hij misschien wel voor de meeste spanning zorgt door de strakke begeleiding in combinatie met de dynamiek die hij toepast in zijn spel.

Grote broer Pablo heeft zijn plaats op de bühne al lang gevonden en maakt tussen de nummers door rustig een praatje met zijn publiek. Dat is in feite niet nodig en wat mij betreft zelfs geheel overbodig, aangezien er genoeg interactie tussen band en publiek plaatsvindt tijdens de nummers. Voor Pablo geldt misschien ook wel dat hij af en toe net iets te veel wil. Zijn nieuwe pak, dat gebabbel tussendoor, maar voornamelijk het langdradige outro van Yellow Rat Magic Blues is misschien iets te veel van het goede. Van de andere kant zou dat over the top-gehalte voor sommige liefhebbers ook juist de kracht van deze band kunnen zijn. Bovendien mag wel worden opgemerkt dat Pablo alsmaar beter is gaan zingen, wat ook zorgt voor een kwalitatief beter optreden.

Na ruim een uur zijn we toe aan de toegift, waarin twee nummers worden uitgerekt tot het twintig minuten durende hoogtepunt van de avond en het publiek wederom overweldigd wordt. Voor Gold & Seaweed geldt natuurlijk net als voor Fishing Night at Noon dat het nummer uit de beginperiode van DeWolff stamt. Dit nummer heeft echter al vele speelbeurten gehad en is live dan ook keer op keer een verademing. Luka van de Poel steelt nog even de show met een fijne drumsolo en een beter einde lijkt er voor dit concert niet te zijn, totdat The Thrills that Come Along with the Landing of a Flying Saucer nog wordt ingezet en Pablo van de Poel door zijn publiek op handen gedragen wordt.

Zo verzorgt DeWolff vanavond een optreden dat naarmate de avond vordert, een stijgende lijn volgt en wederom de waanzinnige talenten van alle drie de bandleden naar voren laat komen. Jong en oud, van popliefhebber tot metalgegadigde: DeWolff grijpt iedereen bij de strot en doet dat keer op keer.

     © Marcel Krijgsman (http://www.marcelkrijgsman.nl/)